Wodospad i wąwóz Kamieńczyka (840 m) – Jest to najwyższy w polskich Karkonoszach wodospad. Woda spada tu w trzech kaskadach z wysokości 27 m do naturalnego kotła przez nią utworzonego. Pod jego środkową kaskadą znajduje się kilkumetrowa jama wykopana przed wiekami, prawdopodobnie przez poszukiwaczy skarbów lub minerałów. Po powodzi w lipcu 1997 r. nastąpiły pewne zmiany w wyglądzie Wodospadu: ukośnie tkwiąca w nim wiele lat potężna belka – została zmyta przez wezbraną wodę.
Po pokonaniu wodospadu woda wpada do Wąwozu Kamieńczyka, mrocznego, o swoistej urodzie, skalistego przełomu długości ok. 100 m. Pionowe ściany Wąwozu (do 30 m wysokości) powstały wskutek erozji i cofania się progu wodospadu. Świadczą o tym liczne jamy „wybite” przez spadającą wodę. Od najwcześniejszych czasów Wodospad i Wąwóz Kamieńczyka fascynowały turystów i były dla nich niemal obowiązkową do odwiedzenia atrakcją Szklarskiej Poręby. Pod koniec ub. wieku działające dla rozwoju turystyki Towarzystwo Karkonoskie (RGV) udostępniło dojście do Wodospadu od dołu, przez Wąwóz. Zbudowano wzdłuż niego platformę widokową, z której do 1973 r. turyści mogli korzystać. Nad Wodospadem stał spory hotel z 600-metrowytm wyciągiem szynowym, który spłonął w 1981 r. Na Kamieńczyku przed Wodospadem zbudowano zaporę, która gromadziła wodę, by ku uciesze turystów spuszczać ją nagle powiększając efekt. Wąwóz Kamieńczyka przez wiele lat był niedostępny – po śmierci turysty, na którego w 1973 r. spadł kamień. Po tym wypadku wielkim nakładem środków zabezpieczono brzegi Wąwozu. Miejsce to uznano za rezerwat ścisły.
Aktualnie Wąwóz Kamieńczyka jest udostępniony turystom i można go zwiedzać w odpłatnie wypożyczonych kaskach ochronnych. Przy wodospadzie niedawno otwarto prywatne, nowoczesne schronisko górskie. Dysponuje ono bazą noclegową i pełnym wyżywieniem, zapewnia kompleksową obsługę ruchu turystycznego.