Polana złotówki – hala jest górską łąką na Północnym stoku Głównego Grzbietu Karkonoszy. Leży między Kotłem Małego Stawu od zachodu a zagłębieniem Białego Jaru i Doliną Złotego Potoku od wschodu. Znakomite miejsce widokowe na Karkonosze, Pogórze i Kotlinę Jeleniogórską. Zimą raj dla narciarzy, choć stroma krawędź Białego Jaru bywa lawiniasta. Od Schroniska Strzecha Akademicka do linii kolejki krzesełkowej biegnie nartostrada właśnie o nazwie „Złotówka”. Na stoku po obu jej stronach funkcjonują wyciągi.
Halę Złotówki już w średniowieczu penetrowali poszukiwacze złota. Doliną Złotego Potoku prowadził stary trakt ze Śląska do Czech – dziś tzw. Śląska Droga z czarnymi znakami. W 1622 r. tą drogą z Czech przekroczyli Karkonosze lisowczycy, którzy tak dali się we znaki ludności zamieszkałej we wsiach Pogórza.
Na Hali Złotówki stoi największe schronisko turystyczne po polskiej stronie Sudetów – Strzecha Akademicka (1258 m). Obecny piękny budynek w typowym stylu górskich schronisk swój wygląd zawdzięcza ostatniej przebudowie w r. 1912. Pierwsza buda pasterska stała tu już w XVII w. Funkcje schroniska zaczęła pełnić jako punkt etapowy dla pielgrzymów dążących na nabożeństwo do kaplicy na Śnieżce (więcej na ten temat przeczytać możesz w TRASIE 12, s. 83). Z czasem nabrała sławy i nazywana była od imion kolejnych właścicieli budą Daniela, Samuela, Hampla. W budzie wykładane były „Księgi Śnieżki”, w których znaleźć można wpisy znanych nazwisk, także polskich. Spał tu nawet W. Goethe.
Od Strzechy Akademickiej prowadził tor saneczkowy (żółte znaki) do Białego Jaru w Karpaczu. Tor z turystycznego zmieniony został przed II wojną światowa na sportowy. Obecnie nie istnieje żaden. Południowa część Złotówki wraz ze Strzechą Akademicką położona jest w ścisłym rezerwacie, całość znajduje się na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego.