Biały Jar (1150-1370), czyli głęboko wcięta dolina, schodząca w dół od Równi pod Śnieżką, od góry dwoma skalistymi wąwozami, niżej trawiastymi i zalesionymi zboczami. Środkiem płynie Złoty Potok. Leży na terenie rezerwatu przyrody.
Zimą schodzą tu lawiny. Ich skutkiem w 1928 r. zginęła jedna osoba, zaś w r. 1969 lawina zasypała 12-metrową warstwą śniegu całą międzynarodową wycieczkę, Zginęło wtedy 19 osób. Pomnik ustawiony na ich cześć zniszczyła kolejna lawina. Przejście Białym Jarem zamykane jest przy pierwszych jesiennych śniegach, a otwierane późną wiosną.
Od średniowiecza w Białym Jarze (i całym jego otoczeniu – Złotówka, Złoty Stok, Złote Źródło) poszukiwano złota. Jeszcze w XIX w. w dwóch szybach kopano niewielkie ilości srebra i złota.